Θυμάμαι ότι παλιότερα απέφευγα με πάθος τις μαζικές διοργανώσεις. Δεν πατούσα όπου μαζευόντουσαν πάνω από πέντε, ακόμα κι αν ήταν απολύτως γνωστοί. Ούτε οι λέσχες μου άρεσαν, ούτε οι πανελλήνιες συγκεντρώσεις, ούτε οι πολυπληθείς εκδρομές, ούτε τίποτα. Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εσάς έχετε την ίδια άποψη, και η αλήθεια είναι ότι έχετε καλούς λόγους: δεν σας αρέσει η ταλαιπωρία. Άντε να περιμένεις να μαζευτούν στο ραντεβού, άντε να περιμένεις τους αργούς, άντε να πιάσεις τους γρήγορους, άντε να ανεχτείς τους κάγκουρες, άντε να περιμένεις στο βενζινάδικο να γεμίσουν όλοι, άντε να ψάχνεις αυτόν που χάθηκε σε προηγούμενη διασταύρωση…
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Σε κάτι τέτοιες μοτοεκδρομές, όπως το κόψιμο της Gasόπιτας (14 Ιανουρίου, μην ξεχνιόμαστε), όπου πάνω από 200 μοτοσυκλέτες βολτάρουν χαλαρά, μπορεί κάποιος να γνωρίσει άτομα με τουλάχιστον ένα κοινό ενδιαφέρον και να αποκτήσει νέους φίλους. Ίσως γελάσει με κάτι, ίσως ακούσει κάτι έξυπνο, ενδιαφέρουσες ιστορίες ποικίλου περιεχομένου – το φετινό χάλι του Παναθηναϊκού, την Θεωρία των Χορδών και πολλά αστεία μοτοσυκλετιστικά ευτράπελα. Σε τέτοιες μαζώξεις κάποιοι έχουν ακούσει για μία θέση που αδειάζει σε εταιρεία και βρήκαν δουλειά, κάποιοι βρήκαν μεταχειρισμένη σε άψογη κατάσταση την μοτοσυκλέτα των ονείρων τους, άλλοι βρήκαν σπίτι, ενώ ένας άλλος έκανε πρόταση γάμου στην κοπέλα του (να σας ζήσει η κοράκλα Ορέστη).
Παρά το άγχος της διοργάνωσης για να περάσουν όλοι καλά χωρίς απρόοπτα, μπορούμε να σας πούμε ότι κάθε χρόνο το ευχαριστιόμαστε πάρα πολύ, επειδή μεταξύ άλλων σε κάτι τέτοιες φάσεις γνωρίζουμε προσωπικότητες που αλλιώς δεν θα είχαμε συναντήσει ποτέ. Ανοιχτείτε και θα δείτε!
For more about GAS: http://www.gasmoto.gr/
https://www.facebook.com/GASMotosportCulture/?fref=ts
