Σάββατο βράδυ αποφασίζω να δω το ντέρμπι ΠΑΟΚ – ΑΕΚ αν και δεν είμαι υποστηριχτής κανενός από τους δύο. Βλέπω ένα άψογο κόσμο να συμπεριφέρεται κόσμια σε όλη τη διάρκεια του ματς και δύο ομάδες να παλεύουν μέσα στο γήπεδο. Ο διαιτητής καθ’όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι άψογος και φτάνει μια αμφιλεγόμενη φάση στο τέλος του παιχνιδιού, μια ομολογουμένως δύσκολη φάση για να ξεσκεπάσει όλη τη βρωμιά του Ελληνικού Ποδοσφαίρου. Αυτή τη βρωμιά που με ώθησε μακριά από τα γήπεδα και έπειτα μακριά ακόμα και από τη τηλεόραση.
Η πρωτοβουλία του διαιτητή να ακυρώσει γκολ του ΠΑΟΚ στο τελευταίο λεπτό ήταν η ταφόπλακα του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια εικόνα που ταξίδεψε σε όλο το ποδοσφαιρικό κόσμο. Όταν ο πρόεδρος μιας ιστορικής ομάδας εισβάλει με όπλο στα γήπεδα απειλώντας θεούς και δαίμονες, όταν διαιτητές και αντίπαλοι αντικρίζουν μπράβους να τους προπηλακίζουν, μάλλον έχουμε πάει σε ένα άλλο επίπεδο. Τώρα θα μου πείτε το λόγο έχει η δικαιοσύνη. Ποια δικαιοσύνη; Εκείνη που λειτουργεί με δύο μέτρα και δύο σταθμά; Αυτή που για τον ίδιο λόγο αφαίρεσε 5 βαθμούς από το Παναθηναϊκό και τιμώρησε κεκλεισμένων των θηρών την ομάδα, η ίδια δικαιοσύνη επέστρεψε στον ΠΑΟΚ τους τρεις βαθμούς και του επέτρεψε να έχει τους φιλάθλους του στο γήπεδο την ίδια μέρα. Αυτή δεν είναι δικαιοσύνη, αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο και αυτή σίγουρα δεν είναι εξυγίανση. Να χαιρόμαστε λοιπόν το ποδόσφαιρο μας, τον καθρέπτη της κοινωνίας που ζούμε. Για πια Ουγκάντα και για πια Κολομβία μιλάμε. Δυστυχώς κύριε Σαββίδη ούτε και μεις αλλά ούτε και τα παιδιά μας χωράνε στα γήπεδα που κυκλοφορείτε και στο ποδόσφαιρο που εξυγιάνατε, εσείς και η παρέα σας.
For more articles: https://www.chilloutnews.gr/category/%ce%ac%cf%81%ce%b8%cf%81%ce%b1/
