Τελικά αυτό που λένε ότι πάντα αναδύεται κάτι καλό από τις στάχτες μάλλον αποδεικνύεται αληθές και ειδικά στην περίπτωση του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού αποδεικνύεται περίτρανα. Παρακολούθησα δύο συνεχόμενα παιχνίδια του τριφυλλιού πριν γράψω οτιδήποτε σχετικά με την ομάδα, παρά τα όσα θετικά είχα ακούσει. Αφού 
όμως σχημάτισα άποψη μπορώ να τη μεταφέρω, ανεξάρτητα αν πολλοί ίσως διαφωνήσουν. Όμως πριν αναπτύξω τη θέση μου θα ήθελα να θέσω ένα βασικό ερώτημα; Επρεπε να φτάσουμε στο πάτο για να καταλάβουμε ότι έχουμε τέτοιο υλικό στις Ελληνικές ομάδες; Επρεπε να αναγκαστούμε να τους βάλουμε για να δούμε τι υλικό υπάρχει σε αυτές τις ακαδημίες; Εχουμε καταλάβει ότι παιδιά σε αυτή την ηλικία σηκώνουν την κούπα του Μουντιάλ; Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε όλη τη ποδοσφαιρική μας λογική στην Ελλάδα; Θα μπορούσα να θέσω πολλά ακόμα ερωτήματα, όμως θα σταθώ στα συμπεράσματα όσων παρακολούθησα. Κατ’αρχας το ποδόσφαιρο πλέον παίζεται σε διαφορετική ταχύτητα από αυτή που αγωνίζονται οι ομάδες μας στη superleague. Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη διαφορά του φετινού Παναθηναϊκού. Πριν προλάβουν να χάσουν τη μπάλα τρέχουν να ανακτήσουν τη μπάλα. Δεύτερο συμπέρασμα…τα παιδιά αυτά είναι μια δεμένη παρέα. Δεν θα συμβεί τίποτα ακόμα και αν χάσουν ένα παιχνίδι. Ίσως να είναι και καλύτεροι μετά. Θα σηκωθούν και θα πεισμώσουν ακόμα περισσότερο αρκεί οι άνθρωποι που είναι δίπλα τους να τους κρατήσουν με τα πόδια στη γη. Τρίτο συμπέρασμα…τα παιδιά ξέρουν μπάλα! Το καταλαβαίνεις από τις επαφές τους, τα κοντρόλ τους, τις κινήσεις τους μέσα στο γήπεδο. Τέταρτο και βασικότερο…υπάρχει υγεία! Το καταλαβαίνεις στους πανηγυρισμούς και το βλέπεις στις αντιδράσεις τους. Αυτό το Παναθηναϊκό θέλω να τον δω…και είμαι σίγουρος ότι και πολλοί ακόμα θα συμφωνήσουν μαζί μου. Τελικά χωρίς να το θέλει έκανε ένα καλό ο Αλαφούζος και ας μη το ήθελε.
For more articles: https://www.chilloutnews.gr/category/%ce%ac%cf%81%ce%b8%cf%81%ce%b1/
