Είναι 12.30. Γυρνάω από ένα διασκεδαστικό βράδυ και μπαίνω στα social για αυτή τη γρήγορη κλεφτή ματιά για να περάσει η ώρα στο δρόμο της επιστροφής. Βλέπω μια ανάρτηση ενός φίλου με ένα RIP Kobe. Παγώνω. Δεύτερη κίνηση να μπω σε κάτι πιο έγκυρο. Δεύτερο σοκ. Ο Kobe έφυγε. Συνεχίζω να διαβάζω άρθρα και έρχεται και τρίτο σοκ, συνειδητοποιώντας ότι μαζί του έχει φύγει και η κόρη του. Δε μπορώ να καταπιώ. Αυτός ο κόμπος στο λαιμό δε λέει να φύγει. Εικόνες περνούν από το μυαλό μου. Λίγες ώρες πριν έχω θαυμάσει το μεγαλείο αυτού του υπεραθλητή που αποθεώνει τον Lebron για το επίτευγμα του να τον περάσει σε πόντους. Γιατί ήταν τέτοιος αθλητής. Ο Kobe έφυγε νωρίς. Πολύ νωρίς. Πάνω που ξεκινούσε τη δεύτερη ζωή του. Είχε ξεκινήσει να διδάσκει το μπάσκετ, να μοιράζεται τη Mamba mentality. Ακόμα και ο δικός μας Giannis, ήταν εκεί το καλοκαίρι του 18 να ρουφήξει τις γνώσεις, τις απόψεις και τη φιλοσοφία του Kobe για το μπάσκετ. Ο Kobe σε αντίθεση με ότι θα έλεγε οποιοσδήποτε άλλος στο Gianni, του είπε «BE A KID». Μείνε παιδί! Συνέχισε να χρησιμοποιείς τη φαντασία σου, τον ενθουσιασμό σου, τη δημιουργικότητα σου για το μπάσκετ. Την ίδια στιγμή τον έβαζε να σουτάρει με τον ίδιο τρόπο 300 φορές για να του δώσει να καταλάβει ότι δεν σταματάς να δουλεύεις ποτέ. Ο Kobe ήταν ο συνεχιστής του μεγάλου Michael Jordan. Ήταν ο επόμενος υπεραθλητής που θα ξεχώριζε για πολλά ακόμα χρόνια, μέχρι να ακολουθήσουν οι υπόλοιποι όπως ο Lebron. Εμείς ήμασταν οι τυχεροί που παρακολούθησαν τη μαγεία του Kobe και δακρύσαμε στο μπασκετικό του αντίο…σήμερα κλαίμε στο μεγάλο του αντίο. Μπορεί να μιλάμε όμως για το θρύλο του μπάσκετ, όμως την ίδια στιγμή μιλάμε και για ένα πατέρα που πήρε μαζί του την αγαπημένη του κόρη, σε αυτό το αντίο που μας πονάει όλους. Legends Never Die…they stay in our memories…RIP No24…RIP MAMBA…You will be missed…

Διαβάστε επίσης  Issue 787