Με αφορμή ένα βίντεο που παρακολούθησα πρόσφατα επέλεξα να αναφερθώ στο θέμα που ακολουθεί και πιστέψτε με, είναι αρκετά σοβαρό και πολύ γνώριμο σε όλους μας. Είναι οι γονείς που πηγαίνουν να δουν τα παιδιά τους να αθλούνται στο γήπεδο. Είναι εκείνοι οι γονείς που φωνάζουν την ώρα που αγωνίζεται το παιδί τους, εκείνοι που βάλουν κατά του διαιτητή ή του προπονητή που τον έκανε αλλαγή. Είναι εκείνοι οι γονείς που αντί να πουν μπράβο στο παιδί τους ακόμα και αν δεν ήταν καλό, θα αρχίσουν να του επισημαίνουν τα λάθη του, λες και αυτό δε ξέρει. Είναι εκείνοι που θα του πουν μόνο εσύ ήσουν καλός και ο συμπαίκτης σου άμπαλος. “Όλα λάθος” αγαπημένοι μου γονείς. Όλα όμως. Άφησε το παιδί σου να απολαύσει το παιχνίδι, να διαχειριστεί την ήττα, να διασκεδάσει με μια νίκη, να αισθανθεί την αδικία, να νευριάσει, να πεισμώσει, να τα βάλει με τον εαυτό του, να αγαπήσει τους συμπαίκτες του. Άσε το παιδί σου στο μικρόκοσμο του αθλητισμού να ξεδιπλώσει το χαρακτήρα του. Να γίνει μια αυτόνομη προσωπικότητα. Μη του χαλάς το παιχνίδι. Μην βλέπεις στο παιδί σου αυτό που εσύ θα ήθελες να ήσουν και δεν κατάφερες. Η αθλητική δραστηριότητα του παιδιού είναι ο καθρέπτης όλων όσων θα κληθεί να αντιμετωπίσει το παιδί σας αύριο. Δε θα φταίει πάντα το αφεντικό για τα λάθη του. Μη το μάθετε να τα ρίχνει μόνο στο αφεντικό του γιατί εσείς τα χώνατε τότε στο προπονητή ή το διαιτητή. Αφήστε το παιδί σας να κάνει αυτοκριτική πριν κάνει κριτική. Τα καλύτερα παραδείγματα ζωής τα παίρνει από την ήττα, τη στιγμή που πρέπει να ενωθεί με τους συμπαίκτες του, να πεισμώσει, να προσπαθήσει περισσότερο για να βελτιωθεί. Δε χρειάζεται εσάς για να του πείτε ούτε για τα λάθη του προπονητή, ούτε πως έπαιξαν οι συμπαίκτες του, ούτε να του κάνετε κριτική για τα λάθη του. Ένα «μπράβο» για τη προσπάθεια και ένα «συνέχισε» να προσπαθείς αρκεί για να ξέρει ότι είσαι δίπλα του.
For more articles: https://www.chilloutnews.gr/category/%ce%ac%cf%81%ce%b8%cf%81%ce%b1/
