Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΥ ΘΥΜΑΣΑΙ

Μια εθνική επέτειος πολύ διαφορετική από τις άλλες. Η 25η Μαρτίου του 2020 δεν θύμιζε σε τίποτα τις Εθνικές Επετείους του παρελθόντος. Μια μέρα Εθνικής Υπερηφάνειας, η μέρα που η μαθητική κοινότητα και οι στρατιωτικές μας μονάδες παρέλαυναν σε κάθε πόλη, θυμίζοντας μας την επέτειο του 1821, ήταν πολύ διαφορετική φέτος. Αντί παρελάσεων, μια πόλη έρημη που δεν θύμιζε σε τίποτα το παρελθόν. Όμως μήπως αυτή η συμβολική ημέρα απέκτησε και πάλι νόημα; Μήπως καθισμένοι στο καναπέ ξύπνησε και πάλι μέσα μας η εθνική μας συνείδηση; Τελικά αυτό το “hold” μήπως μας θύμισε πόσο σημαντική είναι η ελευθερία; Ας μη κοροϊδευόμαστε…μέχρι και πέρυσι είχαμε ξεχάσει ποιος ήταν ο λόγος του εορτασμού της 25ης Μαρτίου. Το μόνο που βλέπαμε ήταν μια μέρα αργίας που θα μπορούσαμε να πάμε σε κανένα ταβερνάκι για κανένα μπακαλιάρο και θαλασσινά, μια καφεδάρα κάτω από τον ήλιο αν το επέτρεπε ο καιρός και καμιά εκδρομούλα αν βόλευαν οι μέρες. Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν μια τέτοια μέρα. Στην τηλεόραση προβάλλονταν οι θρησκευτικές λειτουργίες με άδειες εκκλησίες, όμως το μήνυμα των κληρικών ήταν πιο ξεκάθαρο από ποτέ, η πτήση των μαχητικών προκαλούσε συγκίνηση και ο γείτονας που τραγουδούσε τον εθνικό ύμνο σε ωθούσε να βγεις στο μπαλκόνι να αποδώσεις τιμή στο έθνος. Οι σημαίες βγήκαν στα μπαλκόνια και τα social γέμισαν με τη γαλανόλευκη πιο πολύ από ποτέ άλλοτε. Αυτή τη φορά η 25η Μαρτίου είχε νόημα. Τα πλάνα της λιτής τελετής του στρατού στον Εβρο προκαλούσαν δέος και η εθνική ανάταση μας είχε μεγαλύτερη αξία, σε μια περίοδο πρωτόγνωρη για όλους μας. Ο έλληνας δοκιμάζεται με ένα άγνωστο ιο δείχνοντας όμως περίσσια υπευθυνότητα, στην πλειοψηφία του ακλουθώντας τα μέτρα που δοκιμάζουν την ατομική του ελευθερία. Όμως στέκεται στο ύψος των περιστάσεων με σεβασμό στο κοινωνικό σύνολο και αυτό με κάνει διπλά υπερήφανο που είμαι Έλληνας. Είναι μια ώρα περισυλλογής, μια ώρα επαναπροσδιορισμού! Ας βγούμε καλύτεροι από αυτή τη περιπέτεια.