“Ντουκιάνι” είναι η ονομασία σε ένα καινούργιο τραγούδι, που ο κάθε καλλιτέχνης από το σπίτι του, με πολύ αγάπη, έκανε ότι μπορούσε για το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα.
Όπως αναφέρουν ο Γιώργος και Νίκος Στρατάκης παλαιότερα το Ντουκιάνι (σήμερα καφενείο), ήταν ένας χώρος ανταλλαγής πληροφοριών και αξιών. Το Ντουκιάνι προσέφερε τεράστιες υπηρεσίες στους ανθρώπους της υπαίθρου.
Χώρος ανταλλαγής πολύτιμων πληροφοριών για την καλλιέργεια της γης, χώρος ενημέρωσης για τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα, χώρος ψυχαγωγίας και ψυχικής εκτόνωσης των αντρών.
Το Ντουκιάνι συν των άλλων, ήταν επίσης και χώρος φιλοξενίας και ύπνου για όλους τους ξένους που τους έβρισκε η νύκτα στο χωριό του καφετζή και ΔΕΝ γινόταν διάκριση ανάμεσα σε ζητιάνους και νοικοκύρηδες. Όλοι έπρεπε να φιλοξενηθούν στο ντουκιάνι, να φάνε κάτι και να πέσουν να κοιμηθούν σκεπασμένοι με μιαν ανάπλα πάνω στον καναπέ ή σε δύο καρέκλες ή στο πάτωμα.
Ο κώδικας φιλοξενίας επέβαλλε στον καφετζή αυτή την υποχρέωση.
Καθένας όλο και κάτι είχε να πει στον άλλο. Όλο και κάτι είχε να πάρει από τον άλλο.
Πολλές φορές οι καφενειακές συζητήσεις είναι πιο αυθόρμητες, ειλικρινείς και καλοπροαίρετες από εκείνες που γίνονται σε πιο επίσημους χώρους.
Τα Στρατάκια σας καλωσορίζουμε στο διαδικτυακό “μουσικό τους ντουκιανι”.
Καλή σας ακρόαση!!!!
Οι συντελεστές
Στίχοι: Κώστας Μιχαήλ Μαρής
Αλέκος Χατζάκης / Κόντρα Μπάσο
Δημήτρης Ματζαράκης / Κιθάρα
Γιώργος Σαλούστρος / Πνευστά
Μανώλης Στρατάκης / Κρουστά
Νίκος & Γιώργος Στρατάκης / Τραγούδι, Λαούτο, Λυρα
Μίξη ήχου και μοντάζ / Μαυράκης Μιχάλης