Αναστασία Μουτσάτσου, τραγουδίστρια
-Τι δουλειά κάνεις παιδί μου
– Μουσικός είμαι κύριε!
– Ναι, αλλά τι δουλειά κάνεις;
Αυτό το ανέκδοτο, περιγράφει με ακρίβεια, το πώς κάποιοι στο παρελθόν έβλεπαν τους μουσικούς αλλά και γενικότερα τους καλλιτέχνες. Έβλεπαν; Έτσι νομίζαμε… Ως την στιγμή που τα μέτρα της κυβέρνησης, μας έδειξαν ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στην νοοτροπία που ως τώρα θεωρούσε την τέχνη πάρεργο και τους καλλιτέχνες, στην καλύτερη περίπτωση, άεργους τεμπέληδες.
Ας καταλάβουν όλοι επιτέλους, ότι ο καλλιτέχνης είναι επάγγελμα, πληρώνει φόρους και ασφαλιστικές εισφορές και γύρω από το έργο του βιοπορίζονται ένα σωρό άλλοι εργαζόμενοι.
Από την αρχή της κρίσης και μετά, η δυνατότητα των καλλιτεχνών να βιοπορίζονται από την τέχνη τους μειώθηκε σημαντικά. Με αφορμή την επιδημία, αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει πλέον. Καθημερινά έρχομαι σε επαφή με συναδέλφους καλλιτέχνες, που δεν έχουν να πληρώσουν ούτε το νοίκι τους, ενώ οι καλοκαιρινές συναυλίες αποκλείονται και ποιος ξέρει τι θα γίνει τον επόμενο χειμώνα..
Με τα εκφραστικά του μέσα, ο καλλιτέχνης, εκφράζει τις αγωνίες όλων, στηρίζει πολύ συχνά αφιλοκερδώς τις πληθυσμιακές ομάδες που το χρειάζονται, και είναι συνοδοιπόρος, στη χαρά, στη λύπη, στον έρωτα, στην ανάγκη των ανθρώπων να ενωθούν. Η αξία της τέχνης επιβεβαιώθηκε όλο αυτό το διάστημα της καραντίνας με τον πιο αναμφισβήτητο τρόπο.
Ντροπή και κρίμα που χρειάζεται να υπενθυμίσουμε το ρόλο των καλλιτεχνών στην καθημερινότητα, για να ζητήσουμε το αυτονόητο. Ας στηρίξει η κυβέρνηση τους καλλιτέχνες πρίν να είναι αργά.
Πηγή: http://in.gr