Πανδημία ή όχι, μάθαμε να απολαμβάνουμε τον καφέ μας περισσότερο από πριν.
Δεν ξέρω αν αυτές τις ημέρες του εγκλεισμού αισθανθήκατε το ίδιο, αλλά σίγουρα εμείς συμφωνήσαμε ότι δώσαμε αξία στα μικρά καθημερινά πράγματα. Όπως ο καφές. Να το πούμε και αλλιώς; Δεν είναι ότι δεν αποζητούσαμε και 
πριν το πρωινό αγαπημένο καφεδάκι για να ανοίξει το μάτι. Όμως εξαιτίας των ρυθμών μπαίναμε σε έναν απίστευτο αυτοματισμό, που -ενδεχομένως- να μην μας άφηνε να τον απολαύσουμε όπως έπρεπε. Και αυτό το λες και πρόβλημα.
Μέσα λοιπόν στην καθημερινή ιεροτελεστία του εγκλεισμού και που για πολύ κόσμο συνεχίζεται μιας και δουλεύει από το σπίτι, ήταν αυτή η αναμονή του πρώτου καφέ. Που θα ξυπνούσες το πρωί και θα είχες τον χρόνο να απολαύσεις το καφεδάκι είτε στο μπαλκόνι, είτε σε μία πρωινή βόλτα με την μετακίνηση 6. Προσωπικά αυτό που χαρήκαμε, είναι πως υπήρξε περισσότερος χρόνος για πειραματισμούς. Παραγγείλαμε από cafe-bar που δεν είχαμε ξαναπαραγγείλει στο παρελθόν. Κάναμε συγκρίσεις στον εσπρέσο και στον ελληνικό, ποιος μας πείραξε λιγότερο στο στομάχι, ποιος είχε καλύτερη γεύση, ποιο μαγαζί είχε τις περισσότερες ποικιλίες.
Και καλά όλα αυτά. Είτε έκανες την περπατάδα σου για να τον πάρεις μόνος σου, είτε περίμενες σπίτι για να τον πάρεις ανέπαφα, σίγουρα δεν βρισκόσουν στην ίδια κατάσταση που βίωνες στο μαγαζί, την εταιρεία ή σε άλλο χώρο εργασίας. Και αυτό ο καφές, ο πρώτος καφές της ημέρας, είναι ξεκάθαρα ο πιο σημαντικός. Έχει αξία το να μην έρθει λάθος. Το να μην έρθει κρύος – εκτός και αν πίνεις freddo. Έχει αξία το να έρθει στην ώρα του και να μην στο παραδώσει στα χέρια χυμένο επειδή το μηχανάκι βρήκε σε λακκούβα. Θυμάμαι ένα άρθρο του Guardian 
όπου δύο υπάλληλοι είχαν πιαστεί στα χέρια, επειδή ο πρώτος έχυσε κατά λάθος τον καφέ του δεύτερου. Ο τύπος πήρε μία καρέκλα και του την κοπάνησε στο κεφάλι. Αυτά δεν υπήρχε περίπτωση να συμβούν με την πανδημία και τον μειωμένο κόσμο. Ευτυχώς για εμάς, το να πίνουμε τον καφέ στο σπίτι, μας έδωσε και την ευκαιρία να τον απολαύσουμε όπως πρέπει. Να κλείσουμε στόρια και να πούμε στον κόσμο «σόρρι παιδιά, τώρα πίνω καφέ». Και για ανθρώπους που χρειάζονται καφεΐνη για να μπορέσουν να λειτουργήσουν, αυτή η στιγμή ήταν, είναι και θα είναι πράγματι πολύ ιερή.
Ας δώσουμε δόξα και τιμή λοιπόν στο πρώτο καφεδάκι της ημέρας. Αυτό που αποτελεί προοίμιο πως όλα θα πάνε καλά, πως η μέρα θα είναι παραγωγική και που, τέλος πάντων, οι οιωνοί δείχνουν ευνοϊκοί ακόμη και αν δεν πίνεις ελληνικό. Την στιγμή της απόλαυσης του καφέ να μην την χάσεις ποτέ. Αξίζει.
Πηγή: https://www.ratpack.gr