Το μεγαλόπνοο σχέδιο για άφθονη, αδιάκοπη και καθαρή ενέργεια
Τον περασμένο μήνα, ο 70χρονος Nasser Alshemaimry μπήκε σε ένα πλοίο με προορισμό «τη μέση του πουθενά», στον Ατλαντικό Ωκεανό, θέλοντας να πετύχει όπως είπε τον τελευταίο στόχο της ζωής του.
«Μετά θα βγω στη σύνταξη», υποσχέθηκε ο Σαουδάραβας επιχειρηματίας στους συνεργάτες του. Έναν χρόνο νωρίτερα, η εταιρεία του OceanBased Perpetual Energy είχε συνεργαστεί στενά με το πανεπιστήμιο Florida Atlantic University για να αναπτύξει τουρμπίνες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από το Ρεύμα του Κόλπου – το πανίσχυρο αυτό ωκεάνιο ρεύμα με ζεστό νερό που ρέει από τον κόλπο του Μεξικό, προς τα πάνω στον Ατλαντικό, ως την ανατολική ακτή των ΗΠΑ και τον Καναδά.
Τον Μάιο, η ομάδα του ήταν έτοιμη να δοκιμάσει τους πρώτους πέντε τύπους τουρμπίνων για να εξακριβώσει ποια απέδιδε καλύτερα σε βάθος 24 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Όπως είπε ο Alshemaimry, μια και μόνο επιτυχημένη δοκιμή θα ήταν αρκετή για να ξεκινήσει ένα τιτάνιο πρότζεκτ, ύψους 16 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με στόχο σε πέντε χρόνια να είναι εφικτή η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας 5 gigawatt, από την μετατροπή της κινητικής ενέργειας και την μεταφορά της, με υποβρύχια καλώδια, ως τον πλησιέστερο σταθμό στο Γουέστ Παλμ Μπιτς.
Πράγματι, η 12μελής ομάδα βύθισε τις τουρμπίνες στο κατάλληλο βάθος και σε απόσταση περίπου 20 ναυτικών μιλίων από τις ακτές του Παλμ Μπιτς, όπου οι ταχύτητες του ρεύματος κυμαίνονται από 3,5 έως 5,5 μίλια την ώρα. Τις άφησαν εκεί για περισσότερες 24 ώρες, για να εξετάσουν ποια από όλες θα ανταποκρινόταν και θα απέδιδε τα μέγιστα στο υποβρύχιο ρεύμα, παράγοντας ηλεκτρική ενέργεια με τα λιγότερα προβλήματα.
Την 1η Ιουνίου και μετά από προσεκτικό έλεγχο των αποτελεσμάτων, ανακοινώθηκε πως το πείραμα ήταν τόσο εντυπωσιακά επιτυχημένο, που είναι πιθανό να αλλάξει τα δεδομένα στην παραγωγή καθαρής και αδιάκοπης ενέργειας. Όχι μία, ούτε δύο, αλλά όλες οι τουρμπίνες λειτούργησαν καλά και η εταιρεία αποφάσισε να προχωρήσει με ένα ζεύγος που θυμίζει κινητήρες αεροπλάνου πάνω σε φτερό, το οποίο μειώνει την ροπή από τις περιστρεφόμενες προπέλες.
Η ενέργεια από τα ρεύματα του ωκεανού, ακολουθεί τους ίδιους κανόνες της μηχανικής των ρευστών, και μοιράζεται κοινά στοιχεία με την αιολική ενέργεια σε ό,τι αφορά τις γεννήτριες ηλεκτρικής ενέργειας. Με λίγες υποβρύχιες μονάδες, το αποτύπωμα στο τοπικό οικοσύστημα θα είναι σχεδόν μηδαμινό για την θαλάσσια ζωή: ούτε θα επηρεάσει τα φυσικά ενδιαιτήματα της πανίδας ούτε θα μειώσει την ροή του πανίσχυρου ρεύματος, σύμφωνα με τη σχετική αναφορά ομάδας ωκεανογράφων, σε συνεργασία με το Διεθνές Ινστιτούτο Ενέργειας και το τμήμα του Εθνικού Εργαστηρίου Ενέργειας στον βορειοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό.
Πιο σταθερή από τον ήλιο και τον άνεμο
Η εξασφαλισμένη συνεχής ροή των ρευμάτων είναι σημαντικό πλεονέκτημα αλλά οι υποβρύχιες τουρμπίνες έρχονται αντιμέτωπες με κάποιες εξίσου σοβαρές προκλήσεις. Τα ηλεκτρικά μέρη πρέπει να είναι ερμητικά σφραγισμένα και να αντέχουν στους παράγοντες διάβρωσης, καθώς οι υποβρύχιες επισκευές είναι πιο δύσκολες από όλες τις απόψεις.
Η ιδέα δεν είναι καινούργια. Ο ηλεκτρικός σταθμός στην Βρετάνη της Γαλλίας, χρησιμοποιεί από το 1966 είκοσι τέσσερις τουρμπίνες, για την μετατροπή της κινητικής ενέργειας από την περιοδική πλημμυρίδα και την άμπωτη σε ηλεκτρική. Δεν αφήνει κανένα ίχνος άνθρακα όπως τα αέρια που ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή και είναι δελεαστική λύση, καθώς τα ρεύματα του θαλάσσιου καιρού είναι προβλέψιμα, σε αντίθεση με τις πιο αβέβαιες προγνώσεις για τους ανέμους και την ηλιοφάνεια.
Υπάρχουν και μειονεκτήματα
Το κόστος όμως για μια περίπλοκη υποδομή είναι τόσο μεγάλο για την ώρα, που η ηλιακή και η αιολική ενέργεια παραμένουν πιο βιώσιμες λύσεις λογιστικά. Για να κατανοήσει κανείς το κόστος, ο μεγαλύτερος υποβρύχιος σταθμός στην Sihwa Lake της Νότιας Κορέας κόστισε περίπου 300 εκατομμύρια δολάρια το 2011.
«Είναι ασφαλές να πούμε ότι το ενδιαφέρον για ενέργεια από τον Ωκεανό δεν είναι μεγάλο στις ΗΠΑ για την ώρα», λέει ο Φρεντ Μάγιες, ενεργειακός αναλυτής στην Υπηρεσία Ενεργειακών Πληροφοριών των ΗΠΑ.
Χαρακτηριστική είναι η τύχη ενός πρότζεκτ στην ακτή του Όρεγκον το 2014, που ναυάγησε όταν η εταιρεία απέτυχε να το χρηματοδοτήσει. Η Ocean Power Technologies είχε πάρει άδεια να βυθίσει 10 μονάδες στο μέγεθος λεωφορείων, που θα απέδιδαν ενέργεια αρκετή για να τροφοδοτήσει 1.000 κατοικίες. Ωστόσο δεν τοποθετήθηκε ποτέ ούτε μία μονάδα, αφού η εταιρεία δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τα 50 εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή και τοποθέτηση.
Ο Gabriel M. Alsenas, διευθυντής του Κέντρου Ανανεώσιμης Ενέργειας στο Νοτιοανατολικό Πάρκο της Φλόριντα, σχολιάζει ότι αυτά τα πρότζεκτ δεν απολαμβάνουν για την ώρα των κυβερνητικών επιδοτήσεων που δίνονται σε εταιρείες για την μετατροπή ηλιακής ή αιολικής ενέργειας σε ηλεκτρική. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η τεχνολογία να μην έχει ακόμα ωριμάσει.
Γιατί το Ρεύμα του Κόλπου;
Όμως το ρεύμα του Κόλπου φαίνεται να παρουσιάζει μια δελεαστική δυναμική, καθώς ρέει σαν υποβρύχιος ποταμός στα ανατολικά, και σύμφωνα με μία μελέτη του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Τζόρτζια, θα μπορούσε να αποδώσει 4 με 6 Gigawatt. Ένα Gigawatt αντιστοιχεί σε ένα δισεκατομμύριο Watt και μπορεί να καλύψει τις ανάγκες 725.000 σπιτιών.
Ο Alshemaimry, με εμπειρία στην οικοδόμηση σπιτιών με ηλιακή ενέργεια, εργάστηκε πολλά χρόνια σε ένα πρότζεκτ για την άντληση ενέργειας από παλιρροϊκά φαινόμενα στην Σουηδία, που ωστόσο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Σε ένα συνέδριο στην Σκωτία, γνώρισε έναν αξιωματούχο του Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ που του πρότεινε να επικοινωνήσει με το πανεπιστήμιο Florida Atlantic University για τα ωκεάνια ρεύματα.
Το τμήμα Θαλάσσιας Ανανεώσιμης Ενέργειας ερευνά πάνω από μία δεκαετία θέματα ωκεάνιας ενέργειας σε πρακτικό επίπεδο: ποιες τουρμπίνες δουλεύουν καλύτερα σε διαφορετικές συνθήκες και πώς τα ψάρια θα μπορούσαν να τις αποφύγουν.
Μετά από ένα επαγγελματικό τηλεφώνημα πριν από τρία χρόνια, ο Alshemaimry αποφάσισε να εγκαταλείψει το σουηδικό πρότζεκτ και να επικεντρωθεί στα ρεύματα της θάλασσας. Τώρα υποστηρίζει πως το πρότζεκτ του είναι παρασάγγας ανώτερο από όλους τους υφιστάμενους «παλιρροϊκούς» σταθμούς.
«Η παλίρροια δεν προσφέρει ενέργεια 24 ώρες την ημέρα επτά ημέρες την εβδομάδα. Είναι μπρος και πίσω. Το ρεύμα του Κόλπου ρέει 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, 365 ημέρες τον χρόνο. Είναι το «ιερό δισκοπότηρο της συνεχούς ενέργειας».
Ωστόσο ούτε το ρεύμα του Κόλπου είναι απόλυτα σταθερό. Μελέτη του 2013 επισήμανε ότι η ροή του ποικίλει, δυναμώνει κάθε φθινόπωρο και εξασθενεί την άνοιξη. Κάποια μοντέλα για το μέλον της κλιματικής αλλαγής προβλέπουν ότι το Ρεύμα θα γίνει ακόμα πιο αδύνατο και ίσως αλλάξει ακόμα και «μονοπάτι» στο μέλλον.
Όμως ο Alshemaimry πιστεύει πως το Ρεύμα θα συνεχίσει να ρέει «σαν τρένο πάνω σε ράγες», προσφέροντας αρκετή ενέργεια για να τροφοδοτήσει ολόκληρη την Φλόριντα που πλέον καταναλώνει 220.7 τεραβατ-ώρες, κυρίως από σταθμούς που καίνε λιγνίτη και μονάδες με φυσικό αέριο.
«Γιατί αν το Ρεύμα του Κόλπου είναι η τέλεια πηγή ενέργειας, κανείς δεν το δοκίμασε στο παρελθόν;» τον ρωτά η Washington Post. «Γιατί κανείς δεν είναι τρελός σαν κι εμένα», απαντά.
Με πληροφορίες από Washington Post
Πηγή: www.lifo.gr