Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα προσπαθήσει όσο μπορεί να διατηρήσει την πανδημία υπό έλεγχο.
Ο κατάλογος των “εγκεκριμένων” χωρών, ο οποίος θα δοθεί στη δημοσιότητα την επόμενη εβδομάδα, όπως φαίνεται μέχρι στιγμής δεν περιλαμβάνει τις ΗΠΑ. Πολλοί Αμερικανοί θα εξοργιστούν από αυτή την απόφαση. Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είναι βέβαιο ότι θα “εκραγεί” από οργή για ακόμη μία φορά.
Μια ματιά στη λίστα, η οποία είναι ακόμη υπό κατάρτιση και θα αναθεωρείται ανά 14 ημέρες, με βάση τα κάθε φορά νέα επιδημιολογικά δεδομένα, αναμένεται να κάνει τους Αμερικανούς ακόμη πιο έξαλλους.
Ουγκάντα και Βιετνάμ
Πώς τολμούν αυτοί οι Ευρωπαίοι να μας φέρονται σαν να είμαστε Βραζιλιάνοι και Ρώσοι, που πιθανότατα θα παραμείνουν επίσης εκτός άδειας ταξιδίων στην Ευρώπη; Πώς τολμούν να μας φέρονται χειρότερα από τους ταξιδιώτες από την Ουγκάντα ή το Βιετνάμ, οι οποίοι φαίνεται να παίρνουν το “πράσινο φως“;
Ακόμη και η Κίνα, πηγή εκείνου που ο Τραμπ αποκαλεί “γρίπη kung flu”, προκειμένου να τονίσει για πολιτικούς λόγους την προέλευση του ιού, φαίνεται να ανήκει στις χώρες που θα λάβουν έγκριση, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ.
Στην πραγματικότητα, όμως, το μόνο πράγμα που αξίζει να οργίζει κάποιον σε όλη αυτή την επίθεση είναι ακριβώς η αμερικανική στάση.
Είναι ο Τραμπ και ο “κύκλος” του που θέλουν να προσποιούνται ότι τα πάντα, ακόμη και η επιδημιολογία, είναι όχι απλώς πολιτικό ζήτημα, αλλά και ζήτημα που αφορά ευθέως και προσωπικά αυτούς τους ίδιους.
Η ΕΕ, από την πλευρά της, προσπαθεί πολύ σκληρά να βασίζει τις σχετικές αποφάσεις της αποκλειστικά στα επιστημονικά δεδομένα. Χρησιμοποιώντας αυτού του τύπου τα κριτήρια, μπορεί να αναρωτηθεί κανείς: για ποιον λόγο να μην προσπαθήσει η ΕΕ να κρατήσει τους Αμερικανούς ταξιδιώτες που ταξιδεύουν για οτιδήποτε άλλο εκτός από λόγους ανωτέρας βίας έξω από τα σύνορά της;
Η διαχείριση της Covid-19 σε Ευρώπη και ΗΠΑ
Ο παγκόσμιος χάρτης του ιού SARS-CoV-2 έχει αλλάξει από τότε που ο κορονοϊός άρχισε να εξαπλώνεται από την Κίνα στις αρχές του έτους. Για κάποιο διάστημα, η Ιταλία, η Ισπανία και άλλα τμήματα της Ευρώπης ήταν το παγκόσμιο επίκεντρο. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της ΕΕ (στην οποία δεν ανήκει πλέον η Βρετανία) έχει ελέγξει τη μετάδοση του ιού.
Στην πραγματικότητα, χώρες όπως η Γερμανία έχουν τώρα τη σχετική πολυτέλεια να ανταλλάσσουν το βαρύ “σφυρί” των γενικών lockdown με τη χειρουργική προσέγγιση των τοπικών και προσωρινών περιορισμών όποτε υπάρχουν μεμονωμένες επικίνδυνες εστίες εξάπλωσης, όπως συνέβη στην πόλη Gueterloh. Η μαζική επανεισαγωγή του ιού από περιοχές όπου εξακολουθεί να είναι ανεξέλεγκτος θα ήταν εντελώς ανεύθυνο να επιτραπεί από τις ευρωπαϊκές αρχές.
Και οι ΗΠΑ είναι μια τέτοια περιοχή. Ως χώρα, αυτή τη στιγμή αποτελεί το παγκόσμιο επίκεντρο, με περισσότερα από 2,3 εκατομμύρια κρούσματα και πάνω από 120.000 θανάτους λόγω Covid-19. Εντός του εδάφους τους, ορισμένες περιοχές έχουν τον ιό υπό έλεγχο, ενώ άλλες – για παράδειγμα το Τέξας, η Αριζόνα και η Φλόριντα – δεν το έχουν ακόμη καταφέρει.
Αυτή όμως η διαφορά ανά περιφέρεια ίσχυε και όσον αφορούσε την ΕΕ όταν ο Τραμπ τη “φιλοδώρισε” με μια γενική απαγόρευση ταξιδίων στις ΗΠΑ για τους Ευρωπαίους ταξιδιώτες τον Μάρτιο, σε μια περίοδο κατά την οποία ήδη ο ιός είχε αρχίσει να εξαπλώνεται και στο εσωτερικό των ΗΠΑ.
Αυτή η απόφαση, όπως και η περιφρόνηση που ο Τραμπ αναμένεται τώρα να επιδείξει ξανά έναντι των Ευρωπαίων, ήταν στην πραγματικότητα ως επί το πλείστον πολιτικού χαρακτήρα.
Από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντα του προέδρου των ΗΠΑ, ο Τραμπ αντιμετωπίζει ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες και ηγεσίες, ειδικά τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, περισσότερο σαν εχθρούς παρά σαν συμμάχους.
Μπορεί κανείς να σημειώσει εδώ την απόφασή του μόλις την περασμένη εβδομάδα να αποσύρει περίπου το ένα τέταρτο των αμερικανικών στρατευμάτων που σταθμεύουν στη Γερμανία, προφανώς για την διευθέτηση – κυρίως – προσωπικών πολιτικών λογαριασμών.
Αντιθέτως, από την ευρωπαϊκή πλευρά, διαφαίνεται μια πραγματική προσπάθεια να κρατηθεί η πολιτική μακριά από τις αποφάσεις σχετικά με τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς. Ναι, η αμοιβαιότητα είναι βεβαίως ένας παράγοντας ο οποίος επηρεάζει τις σχετικές αποφάσεις: οι ΗΠΑ εξακολουθούν να κρατούν έξω από τα σύνορά τους τους Ευρωπαίους ταξιδιώτες.
Το κύριο μέλημα των Ευρωπαίων, ωστόσο, όπως ανέφεραν και οι New York Times, είναι ο μέσος αριθμός λοιμώξεων ανά 100.000 άτομα τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Στην ΕΕ, ως σύνολο 27 χωρών, αυτή τη στιγμή ο αριθμός τους είναι 16. Στις ΗΠΑ, είναι 107. Δεν χρειάζεται καμία περαιτέρω συζήτηση.
Καθρέφτης
Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι στην πραγματικότητα θέλουν οι Αμερικανοί ταξιδιώτες να επιστρέψουν στη Γηραιά Ήπειρο, όπως θέλουν να μπορούν και οι ίδιοι να ξαναρχίσουν να ταξιδεύουν στις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί τούς αρέσουν ως τουρίστες, ως επιχειρηματικοί εταίροι, σύμμαχοι και πάνω απ΄ όλα ως φίλοι.
Θέλουν επίσης οι διατλαντικές σχέσεις να αναθερμανθούν σε σχέση με την “Εποχή των Παγετώνων” στην οποία έχουν εισέλθει από τότε που ο Τραμπ έγινε ο ένοικος του Λευκού Οίκου. Την ίδια στιγμή, όμως, θέλουν και να κρατήσουν υπό έλεγχο και μακριά τους την πανδημία.
Οι περισσότεροι Αμερικανοί θα το καταλάβουν και θα το λάβουν υπ΄ όψιν όταν ο Τραμπ αρχίσει ξανά να εξαπολύει μύδρους κατά της Ευρώπης. Άλλοι ωστόσο θα θυμώσουν, με εκείνους που έχουν προσωπική ή πολιτική “αδυναμία” στον Τραμπ να το πράττουν ακριβώς επειδή η συγκεκριμένη ευρωπαϊκή χειρονομία κρατά έναν καθρέφτη στις αποτυχίες του Αμερικανού προέδρου ως προς την αντιμετώπιση του κορονοϊού.
Άλλοι θα εξαγριωθούν επειδή πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ, ειδικά στις σχέσεις τους με την Ευρώπη, πρέπει να αντιμετωπίζονται υπό εντελώς διαφορετικούς όρους σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα. Αυτό είναι ακριβώς το είδος του αμερικανικού εξαιρετισμού, ο οποίος συχνά εκφράζεται ως τάση για διεθνή “εξαιρετισμό από τις υποχρεώσεις όλων των υπολοίπων” και στον οποίο πρόσφατα άσκησα κριτική.
Ως τακτικός διατλαντικός ταξιδιώτης, ελπίζω όλοι οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί μεταξύ των δύο πλευρών του Ατλαντικού να καταργηθούν το συντομότερο δυνατό. Ωστόσο ο καλύτερος τρόπος για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο είναι οι ΗΠΑ να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού με τη σοβαρότητα που αρμόζει στο ζήτημα.
Πηγή: esquire.com.gr