Το πρωτάθλημα γύρισε μετά από 3 δεκαετίες στο Λίβερπουλ και άπαντες -όπως ήταν φυσικό- τρελάθηκαν.
Χρειάστηκε να περάσουν 3 γεμάτες δεκαετίες και ο πλανήτης να βιώσει το μάλλον πιο αμφιλεγόμενο και δύσκολο έτος του 21ου αιώνα για να πάρει πρωτάθλημα η Λίβερπουλ. Κάπου ανάμεσα στο μαύρο χιούμορ και τη ρεαλιστική παρατήρηση, θα μπορούσε να τεθεί το πλαίσιο του θριάμβου της ομάδας του Jürgen Klopp στη φετινή Premier League, σε μία στιγμή που δεκάδες εκατομμύρια φίλοι των Κόκκινων σε όλο τον κόσμο περίμεναν καιρό.
Έπειτα από τη νίκη της επί της Κρίσταλ Πάλας με 4-0 το βράδυ της Τετάρτης και την ήττα της Μάντσεστερ Σίτι με 2-1 από την Τσέλσι την Πέμπτη, η Λίβερπουλ αποσπάστηκε 23 πόντους στην κορυφή από την ομάδα του Pep Guardiola. Με μόλις 7 αγωνιστικές να απομένουν για το φινάλε, αυτό ισοδυναμεί με την κατάκτηση του τίτλου μαθηματικά. Όπως ήταν λογικό, άπαντες στην κόκκινη πλευρά του Μέρσεϊσαϊντ τρελάθηκαν και έσπευσαν να πανηγυρίσουν τόσο έξω από το Άνφιλντ όσο και στους δρόμους της πόλης. Φυσικά, οι κανόνες αποστασιοποίησης για τον κορονοϊό πήγαν περίπατο αλλά, μεταξύ μας, αυτό δεν είναι κάτι που ενδιαφέρει κανέναν πια στο Λίβερπουλ.
Θέλει το Γερμανό της
“Δεν έχω λόγια. Είναι απίστευτο. Είναι πολύ πιο μεγάλο από όσο είχα φανταστεί ποτέ. Το να παίρνεις πρωτάθλημα με αυτόν τον τεράστιο σύλλογο είναι συγκλονιστικό. Είναι το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσα να φανταστώ και είναι πολλά περισσότερα από όσα είχα ονειρευτεί ποτέ” ανέφερε ο Klopp σε δηλώσεις του στο Sky Sports, προτού βουρκώσει on camera.
Klopp in tears on live TV in an LFC shirt.
”I have no words, it’s unbelievable. It’s for Kenny who had to wait, it’s for Stevie too.” ?? pic.twitter.com/J5K2CrD3I0
— Viktor Fagerström (@ViktorFagerLFC) June 25, 2020
O Γερμανός τεχνικός συγκαταλέγεται πλέον στο Πάνθεον των Κόκκινων ηρώων δίπλα από θρύλους όπως οι Bob Paisley, Kenny Dalglish και Bill Shankly. Αν το 2001, δεν κρεμούσε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια ή ασχολούνταν με κάτι άλλο, ελάχιστοι θα τον θυμούνταν σήμερα. Τότε ήταν 33 ετών, μέτριος ποδοσφαιριστής –προικισμένος μόνο με πείσμα και φιλότιμο–, που δε γνώρισε καμία άλλη κατηγορία εκτός από τη γερμανική Β’ Εθνική. 19 χρόνια μετά δεν είναι απλά ένας από τους κορυφαίους προπονητές του ποδοσφαιρικού πλανήτη αλλά ένας πραγματικός θρύλος, εντός και εκτός των γηπέδων. Ίσως και να αγγίζει τον τίτλο του Θεού της Λίβερπουλ, που (μάλλον) μέχρι πρότινος ανήκε στον Robbie Fowler.
Γιατί κέρδισε την Premier League;
Πέρα από το τακτικό κομμάτι και τη συμβολή του Klopp σε αυτό, η Λίβερπουλ κατόρθωσε να λύσει το βασικότερο των προβλημάτων της, που δεν ήταν άλλο από το mentality. “We must turn from doubters to believers” ήταν μία από τις πρώτες ατάκες του Klopp κατά τη διάρκεια της παρουσίασής του, τον Οκτώβριο του 2015, όταν διαδέχθηκε τον Brendan Rodgers στον πάγκο των Κόκκινων. Έπειτα, αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από ικανός διαχειριστής.
Ποτέ δεν θέλησε να αλλάξει τα πάντα, αντιθέτως φρόντισε χρόνο με το χρόνο να χτίζει πάνω σε ό,τι παρέλαβε. Ακόμη και μέσα από τις αποτυχίες της, η ομάδα -σαν γενικότερος οργανισμός- έμοιαζε να γίνεται σοφότερη, αποτινάσσοντας τις παθογένειες του πρόσφατου παρελθόντος. Ήδη από την περσινή σεζόν όταν και έχασε τον τίτλο από την Μάντσεστερ Σίτι συγκεντρώνοντας 97 βαθμούς – έναν λιγότερο από την απερχόμενη πρωταθλήτρια, φάνηκε πως βαδίζει προς τη σωστή κατεύθυνση. Επιπροσθέτως, πολλοί από τους σταρ της, όπως οι Roberto Firmino, Sadio Mane, Mohamed Salah και Virgil van Dijk δεν έβλεπαν πια τη Λίβερπουλ σαν ενδιάμεσο (στην καλύτερη περίπτωση) σταθμό στην εξέλιξη της καριέρας τους όπως έκαναν για παράδειγμα μερικά χρόνια νωρίτερα παίκτες όπως ο Fernando Torres ή ο Philippe Coutinho.
Αντιθέτως, έφτασαν στο μεγάλο λιμάνι της Αγγλίας με αποκλειστικό σκοπό να πετύχουν με το liver bird στο στήθος. Τέλος, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, υπήρχε και υπάρχει οικογενειακό κλίμα στο Melwood, ακόμη και στις δύσκολες στιγμές. Τα χαμόγελα δεν έφυγαν ποτέ.
