Το θέμα δεν είναι προφανώς πως υποδέχεσαι τους πρώτους τουρίστες, αλλά πως τους υποδέχεσαι καθ’όλη τη διάρκεια της σεζόν. Γιατί ωραίο είναι να υποδέχεσαι πανηγυρικά τους πρώτους, αλλά ας δούμε την ουσία του πράγματος. Κάναμε κάτι διαφορετικό για να υποδεχτούμε τον τουρισμό φέτος;
Διαβάζω άρθρα σε μέσα ενημέρωσης της πόλης μας, σχετικά με την υποδοχή που επιφύλασσαν στους πρώτους τουρίστες, οι αρμόδιοι της πόλης μας και αναρωτιέμαι αν πραγματικά θα πρέπει να ενοχλούμαστε τόσο πολύ, που δεν εμφανίστηκαν με τις λύρες τα νταούλια και τις ρακές οι δικοί μας.
Το θέμα δεν είναι προφανώς πως υποδέχεσαι τους πρώτους τουρίστες, αλλά πως τους υποδέχεσαι καθ’όλη τη διάρκεια της σεζόν. Γιατί ωραίο είναι να υποδέχεσαι πανηγυρικά τους πρώτους, αλλά ας δούμε την ουσία του πράγματος. Κάναμε κάτι διαφορετικό για να υποδεχτούμε τον τουρισμό φέτος; Πως οργανωθήκαμε κατάλληλα για να παρουσιάσουμε μια βελτιωμένη πόλη; Εμπνέουμε αξιοπιστία τη δεδομένη χρονική στιγμή; Επικοινωνήσαμε σε κανένα από αυτούς, τις δράσεις μας;
Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν και όχι να αναφερόμαστε στην υποδοχή των πρώτων τουριστών. Θα ήθελα λοιπόν να δω ένα έντυπο του Δήμου Χανίων που να αναφέρει ότι για όποιο πρόβλημα αντιμετωπίσει ο επισκέπτης, υπάρχει και μία τηλεφωνική γραμμή επικοινωνίας. Ένα call center βρε αδερφέ. Ένα έντυπο με χρήσιμα τηλέφωνα, ή ακόμα καλύτερα…μία εφαρμογή που μπορεί να την χρησιμοποιήσει και να επικοινωνήσει ανά πάσα στιγμή για να εκφράσει τις ενδεχόμενες ανησυχίες του, αλλά και να ενημερωθεί για τις δράσεις (πολιτιστικές και άλλες) που πραγματοποιούνται.
Καλές οι ρακές, καλές οι λύρες, αλλά επιτέλους ας προχωρήσουμε σε νέες στρατηγικές επικοινωνίας και εντυπωσιασμού των επισκεπτών. Δεν είμαστε ακόμα στα “seventies”. Χάσαμε πολύτιμο, ωφέλιμο χρόνο την περίοδο της καραντίνας ώστε να εξελιχθούμε και να παρουσιάσουμε μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Ας μην χάσουμε άλλο πολύτιμο χρόνο σε κοκορομαχίες.
Με όλο το σεβασμό σε όλους τους φίλους και συναδέλφους που ξέρω ότι η κριτική τους είναι πάντα εποικοδομητική και χωρίς συγκεκριμένη στόχευση.
Γράφει ο Ανδρέας Γαρυφαλής
Για την Chillin Press