Μία από τις πιο αναγνωρίσιμες και χαρακτηριστικές φωνές του ελληνικού πενταγράμμου· από εκείνες που «μια φορά μονάχα φτάνει» να την ακούσεις για να μην την ξεχάσεις ποτέ, ακόμη κι αν η ελληνική μουσική δεν είναι η αγαπημένη σου.Ένας μικρός φόρος τιμής στον soundtrackάνθρωπο εκείνης της εποχής
Μπορεί να μην «κρατούσε» (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) ρόλους στις ελληνικές ταινίες, αλλά οι συμμετοχές του Γιάννη Πουλόπουλου σε αυτές είναι τόσες, που αντιστοιχούν σε κανονικό ηθοποιό. Ο τραγουδιστής με τον πιο επιτυχημένο δίσκο όλων των εποχών που μετρά 3 εκατ. πωλήσεων στο ενεργητικό του, δε θα μπορούσε παρά να έχει μία από τις πιο αναγνωρίσιμες και χαρακτηριστικές φωνές του ελληνικού πενταγράμμου· από εκείνες που «μια φορά μονάχα φτάνει» να την ακούσεις για να μην την ξεχάσεις ποτέ, ακόμη κι αν η ελληνική μουσική δεν είναι η αγαπημένη σου.
Τα δικά του τραγούδια –γραμμένα από τους αξιόλογους συνθέτες όπως ο Μίμης Πλέσσας– τις περισσότερες φορές μαζί με την παρουσία του, συνόδευαν άπειρες ελληνικές ταινίες με αποτέλεσμα πληθώρα αυτών να είναι συνδυασμένες με τη φωνή του. Ήταν σχεδόν κωμικό πώς ο Πουλόπουλος κατάφερνε να «ξεφυτρώνει» πίσω από κάθε σκηνή που απαιτούσε τραγούδι, χορό και γιατί όχι; πόνο. Ναι, ήταν ο άνθρωπος για όλα τα soundtracks της εποχής εκείνης, όπως θα λέγαμε σήμερα.
Παρακάτω και με αφορμή το χθεσινό «φευγιό» του σε ηλικία 79 ετών, θυμόμαστε 15 φορές που συντρόφευσε με τη χροιά του γνωστές σκηνές του ελληνικού σινεμά. Κατάφερε να τις στιγματίσει με τέτοιο τρόπο ώστε να μη μπορούμε να τις φανταστούμε χωρίς εκείνον.
Απόψε καποιος θα χαθεί (Οι θαλασσιές οι χάντρες – 1966)
Έκλαψα χτες – Μαίρη Χρονοπούλου & Γιάννης Πουλόπουλος (Οι θαλασσιές οι χάντρες – 1966)
Χαράματα – (Ντάμα Σπαθί – 1966)
Μην κλείσεις το παράθυρο (Κάτι κουρασμένα παλικάρια - 1967)
Θα πιω απόψε το φεγγάρι (Γοργόνες και μάγκες – 1968)
Καμαρούλα μια σταλιά – Μαίρη Χρονοπούλου & Γιάννης Πουλόπουλος (Γοργόνες και μάγκες – 1968)
Μη μου θυμώνεις μάτια μου (Οι Αντίζηλοι – 1968)
Μην του μιλάτε του παιδιού (Μια κυρία στα μπουζούκια – 1968)
Στη Γειτονιά Βγήκανε τα κορίτσια (Ο Ψεύτης – 1968)
Το δάκρυ μας σταλιά σταλιά (Ο Μικρός Δραπέτης – 1968)
T’ αθάνατο νερό (Η Παριζιάνα – 1969)
Έναν αϊτό ζωγράφισα -ήλιε μου, ήλιε κι ουρανέ (Η ωραία του κουρέα – 1969)
Στη φτωχιά μας την αυλή (Η θεία μου η Χίπισσα – 1970)
Ποια νύχτα σ’ έκλεψε (Ο κατεργάρης – 1971)
Πάλι απόψε μεθυσμένος (Ζω για τον έρωτα – 1976)
Πηγή: marieclaire.gr
