By Stelios Spiridakis
Μπορεί ο Άρης Σούδας να “αποχαιρέτησε” την Γ’ Εθνική, όμως το κέρδος που αποκόμισε η χανιώτικη ομάδα σε ΄αυτή τη μετ’ εμποδίων διετή παρουσία της στην κατηγορία είναι αρκετά μεγαλύτερο από την τελική τροπή που πήραν τα πράγματα. Σίγουρα, δεν είναι απλό πράγμα να αγωνίζεσαι σε μια “Εθνική” κατηγορία, με ό,τι η λέξη αυτή συνεπάγεται. Καθώς φεύγεις από τα γνωστά λημέρια των τοπικών πρωταθλημάτων, οι απαιτήσεις γιγαντώνονται, οικονομικές και μη, τα ταξίδια μπαίνουν στο παιχνίδι και γενικότερα το status της μέχρι πρότινος ερασιτεχνικής ομάδας αρχίζει σιγά σιγά να αποτελεί μια ανάμνηση και ένα κίνητρο να πας παρακάτω.
Καλείσαι πλέον να αντιμετωπίσεις πολλές φορές μεγαθήρια του ελληνικού ποδοσφαίρου τα οποία μπορεί να βρέθηκαν στην συγκεκριμένη κατηγορία για τους οποιουσδήποτε λόγους (πχ Πανιώνιος) ή ακόμη και ομάδες που μπορεί να μην φέρουν την ιδιαίτερα “βαριά” φανέλα αλλά οι άνθρωποι που την διοικούν είναι αποφασισμένοι να την φέρουν στα μεγάλα σαλόνια (πχ ΑΟΑΝ). Στο σημείο αυτό έρχεται η ώρα των αποφάσεων. Τι κάνουμε από εδώ και στο εξής; Ανοιγόμαστε στην ευρύτερη αγορά ποδοσφαιριστών-προπονητών-γυμναστών κτλ. με όσους πόρους έχουμε ή εμπιστευόμαστε τα δικά μας παιδιά που μας έφεραν και τους δίνουμε την ευκαιρία να αγωνιστούν σε μεγαλύτερες από τις κατηγορίες που αγωνίζονταν μέχρι πρόσφατα; Και ίσως στο σημείο αυτό, ο Άρης να έκανε τη καλύτερη δυνατή επιλογή. Δεν “ταξίδεψε” σε πελάγη άγνωστα, κράτησε τα δικά του παιδιά, ό,τι έφερε ήταν από τα Χανιά εκπορευόμενο. Έδειξε εμπιστοσύνη στους ντόπιους την ώρα που σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι ψάχνονταν ακόμη και εκτός ελλαδικών συνόρων προσθήκες για τα ρόστερ τους.
Η προσέγγιση αυτή όχι μόνο έφερε σε πρώτη φάση τον κόσμο στο γήπεδο της Σούδας αλλά τον κράτησε εκεί στη διάρκεια όλου αυτού του ταξιδιού στη Γ’ Εθνική. Και όλα αυτά που λέμε και γράφουμε συνέβησαν σε περίοδο πανδημίας, το μέγεθος της επιρροής της οποίας δεν χρειάζεται να αναλυθεί περαιτέρω! Στο τέλος, αυτό που μπορεί κανείς να πει είναι ότι ο Άρης δεν ήταν αρκετά καλός αγωνιστικά ώστε να παραμείνει στην κατηγορία. Και πράγματι μπορεί όντως έτσι να είναι! Πράγματι μπορεί οι ομάδες τις οποίες αντιμετώπισε να ήταν κλάσεις ανώτερες από τον ίδιο. Στο τέλος όμως τι θα ζήταγαν όλοι; Μια παντελώς απρόσωπη και χωρίς χαρακτήρα ομάδα, που θα απαρτιζόταν από ανθρώπους άγνωστους στο χανιώτικο κοινό, που “μισθοφορικά” θα φόραγαν τη φανέλα του συλλόγου και θα εκπροσωπούσαν ένα ολόκληρο νομό στη Γ’ Εθνική ή αυτό που τελικά ήταν η ομάδα αυτή; Μια ομάδα που στηρίχτηκε από τη πρώτη κιόλας στιγμή στα δικά της παιδιά, στους δικούς της ανθρώπους που πόνεσαν, “μάτωσαν” τον καιρό αυτό, αλλά που θα εξακολουθήσουν να πονούν και να “ματώνουν” και την επόμενη και την μεθεπόμενη μέρα. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος που μπορεί να επιτευχθεί για έναν σύλλογο!
ΥΓ. Προσωπικά, μιας και παρακολούθησα από κοντά όλα τα εντός έδρας παιχνίδια του Άρη πέρυσι και φέτος θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο για όλη την προσπάθεια, εντός και εκτός γηπέδων, την σχεδόν διετία αυτή και ταυτόχρονα ένα τεράστιο ευχαριστώ για την αποδοχή και αναγνώριση που έλαβα την περίοδο αυτή, που αποτέλεσε τα πρώτα μου δημοσιογραφικά βήματα.
Instagram: s_spiridakis
Ραδιοφωνικός παραγωγός Q-Radio 102,7