Δυστυχώς, ενώ όλοι πιστέψαμε ότι ήρθε ώρα να επιστρέψουμε στις μεγάλες διοργανώσεις και πιο συγκεκριμένα στο επόμενο Μουντιάλ, τελικά δεν τα καταφέραμε. Είναι πικρό το ποτήρι, όμως συνάμα και πολύ ελπιδοφόρο..
Μια Εθνική να την πιεις στο ποτήρι…αυτή τη φορά όμως σε πικρό ποτήρι. Δυστυχώς, ενώ όλοι πιστέψαμε ότι ήρθε ώρα να επιστρέψουμε στις μεγάλες διοργανώσεις και πιο συγκεκριμένα στο επόμενο Μουντιάλ, τελικά δεν τα καταφέραμε. Είναι πικρό το ποτήρι, όμως συνάμα και πολύ ελπιδοφόρο, καθώς μια νέα γενιά ποδοσφαιριστών με όλο το μέλλον μπροστά τους κέρδισε την αγάπη και την εκτίμηση των φιλάθλων που είχαν γυρίσει την πλάτη στην Εθνική.
Παίζει αναμφίβολα το πιο εντυπωσιακό ποδόσφαιρο που έχει παίξει ποτέ η Εθνική ομάδα και τις λείπουν λίγα στοιχεία για να καθιερωθεί στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Δεν είμαι αυτός που θα ρίξω ανάθεμα επειδή δε τα καταφέραμε, ούτε θα τους θεοποιήσω όταν κερδίζουν εμφατικά.
Οι χτυπητές αδυναμίες της Εθνικής μας είναι στο κέντρο. Εκεί όπου λείπουν οι παίκτες στο 6-8-10 που θα μπορέσουν να κάνουν τη διαφορά. Ο Κουρμπέλης είναι φιλότιμος αλλά λίγος, ο Σιώπης ανασταλτικά εξαιρετικός αλλά όχι στο επιθετικό κομμάτι. Ο Μπακασέτας είναι τίμιος αλλά αργός και ο Μουζακίτης άπειρος. Ο Ζαφείρης πολύ καλός αλλά επιρρεπής σε λάθη. Εκεί πονάμε και είναι ξεκάθαρο, όταν αγωνιζόμαστε σε ομάδες με ταχύτητα, όπως τη Δανία.
Επίσης δεν είμαστε όσο κυνικοί ήμασταν παλιότερα, που χάναμε ή κερδίζαμε με μισό-μηδέν. Ο Ιβαν πρέπει να βρει τη χρυσή τομή και πιστεύω πως θα τη βρει. Μια Εθνική που θα απολαμβάνουμε να τη βλέπουμε και που θα ξέρει να παίρνει έξυπνα τα αποτελέσματα…ας έχουμε λίγη υπομονή λοιπόν!
Γράφει για την Chillin Press ο Ανδρέας Γαρυφαλής
For more articles: https://www.chilloutnews.gr/category/%ce%ac%cf%81%ce%b8%cf%81%ce%b1/
