Όπως σας περιγράψαμε και την προηγούμενα φορά, η φετινή Gasόπιτά μας είχε τεράστια επιτυχία, λόγω τρομερής ημέρας, διαδρομής αλλά και ρεκόρ συμμετοχών. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε με ακρίβεια αν όλοι μαζί είμαστε τετρακόσιοι οδηγοί και συνεπιβάτριες ή πεντακόσιοι αλλά δεν έχει σημασία – αυτό που έχει εκπληκτικό ενδιαφέρον είναι ότι είμαστε, ακόμα κι εκεί, μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας.
Καταρχάς ενώ πολλοί ήρθαν στην ώρα τους ή και νωρίτερα, οι υπόλοιποι, όχι απλώς τελευταία στιγμή, αλλά και μετά που φύγαμε. Άλλοι δεν είχαν βενζίνη και σταμάτησαν να βάλουν αμέσως ΜΕΤΑ που ξεκινήσαμε και κόρναραν να τους περιμένουμε (καμία τύχη), άλλοι δεν είχαν αέρα στα λάστιχα, ενώ κάποιοι έμειναν από μπαταρία έξω από το μαγαζί ενώ ήξεραν ότι η μπαταρία τους έχει πρόβλημα.
Αυτό που με συγκλονίζει κάθε χρόνο είναι το πόσοι μαρσάρουν σαν αφηνιασμένοι στο πρώτο χιλιόμετρο, με τα μηχανάκια στον κόφτη τα καημένα μπαμ μπουμ να ξεροβήχουν και τους ανθρώπους στα μπαλκόνια αλλά και τους υπόλοιπους από εμάς να τους σκυλοβρίζουν. Δεν μπορώ να το κατανοήσω χρόνια τώρα.
Τα ωραία είναι στη διαδρομή: έχουμε κατεβάσει χάρτες google μέρες πριν, έχω τυπώσει το δισέλιδο road book της διαδρομής και το έχω μπροστά μου στο BMW που μου δάνεισε ο φίλος Κωστής (θα σε θυμάμαι για πάντα αδελφέ). Σε κάποια διασταύρωση βλέπω μπροστά μου καμιά σαρανταριά μηχανάκια που δεν ξέρουν εάν η διαδρομή μας πάει αριστερά ή δεξιά. Σταματάω, κοιτάω το roadbook και τους οδηγώ προς τα δεξιά.
Έρχεται στο καπάκι ένα παλικάρι και με ρωτάει το θεϊκό: «που πάμε μετά;» Του δείχνω με το δάχτυλο τις λεπτομέρειες του roadbook που ανά λίγα χιλιόμετρα σε καθοδηγούν σε πολλά σημεία παγίδες, γουρλώνει τα μάτια, κιτρινίζει και μου λέει «α καλά, κατάλαβα». Ακόμα τον ψάχνουμε και αυτόν και την παρέα του.
Σημασία όμως έχει ότι κάθε χρόνο όλοι βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο (από άλλο δρόμο ο καθένας) και περνάμε μούρλια!
For more about GAS:
http://www.gasmoto.gr/
https://www.facebook.com/GASMotosportCulture/?fref=t