Αν θα είναι 30 ή 40 ακόμα μέρες η καραντίνα, λίγο που μας νοιάζει πλέον. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μας το πέρασαν. Όλοι οι σκεπτόμενοι πολίτες, αντιλαμβάνονται ότι το κοινό μας συμφέρον είναι να παραμείνουμε μέσα για όσο ακόμα χρειαστεί, ώστε να μπορέσουμε να επιστρέψουμε κάποια στιγμή στις δουλειές μας και την καθημερινότητα μας.
Όλοι όμως αναρωτιόμαστε πως μπορεί να είναι η επόμενη μέρα. Πόσο θα αλλάξει η οικονομική μας κατάσταση, πως θα μπορέσουμε να καλύψουμε τα έξοδα που έχουν προκύψει από την αδράνεια, των δύο και βάλε μηνών.
Η ανησυχία δεν μπορεί παρά να είναι έκδηλη. Θέλετε όμως την προσωπική μου άποψη; O Έλληνας θα αντιμετωπίσει αυτή τη κατάσταση πιο εύκολα από οποιονδήποτε άλλο λαό. Ο λόγος είναι απλός. Δεν έχει προλάβει ακόμα να επιστρέψει καλά καλά, από τη διαχείριση μιας κρίσης χρόνων. Τα σημάδια της πολυετούς οικονομικής κρίσης είναι τόσο νωπά που δεν θα σοκάρουν κανένα ούτε capital controls, ούτε περικοπές μισθών, ούτε οτιδήποτε άλλο μέτρο χρειαστεί για να ξεπεράσουμε μία ακόμα κρίση. Το ζήσαμε το έργο. Δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις. Προφανώς θα υπάρξουν. Όμως πλέον θα μιλάμε για μια παγκόσμια νέα κατάσταση.
Το ερώτημα λοιπόν είναι τι κάνουμε την επόμενη μέρα. Αν θέλετε την προσωπική μου άποψη το πιο σημαντικό που πρέπει να κάνουμε είναι να κλείσουμε τη τηλεόραση. Να διαβάζουμε όσο το δυνατόν λιγότερα και να αρχίσουμε να εργαζόμαστε και να συνεργαζόμαστε για να βελτιώσουμε την κατάσταση. Να δούμε την κρίση ξανά σαν μια ακόμα ευκαιρία να βελτιωθούμε.
Δεν προσπαθώ να ωραιοποιήσω μια κατάσταση. Η επόμενη μέρα θα είναι δύσκολη, όμως αντέξαμε σε πολύ δυσκολότερες καταστάσεις, με πολύ μεγαλύτερη διάρκεια. Σήμερα δεν είμαστε μόνοι και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Ας σηκώσουμε και πάλι τα μανίκια και να θυμόμαστε ότι οι καλοί πάντα επιβιώνουν.
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ..
