«Καμία ιδέα για gasολογίες;» ρώτησα τον Χαρίλαο, το δεξί μας χέρι στο μαγαζί. «Ναι βέβαια, γράψε κάτι μετα-πασχαλινό.» Χμμμ, ωραία ιδέα, ας γράψουμε για αρνιά και διάφορα άλλα απρόοπτα.
Αρνιά και κατσίκια βρέθηκαν δεκάδες μπροστά μου στη μέση του δρόμου μετά από μια κλειστή στροφή, καθώς ανέβαινα με τη μοτοσυκλέτα προς το οροπέδιο Ασκύφου. Όχι σουβλισμένα, ζωντανά. Γενικά είναι από τα καλύτερα ζώα που μπορείτε να πετύχετε ξαφνικά μπροστά σας. Είναι πάντα σχετικά προβλέψιμα, δηλαδή φοβούνται τις μοτοσυκλέτες και κάνουν στην άκρη. Αν τα δείτε από μακριά, ανάβετε αλάρμ (προς αποφυγή στενών ερωτικών σχέσεων τρίτου τύπου με τους από πίσω), κόβετε ταχύτητα και περνάτε σιγά αν είναι λίγα, ή σταματάτε μέχρι να περάσουν εάν είναι πολλά. Εάν ο τράγος σας κοιτάζει καχύποπτα μην ανησυχήσετε, δεν ορμάνε. Ούτε οι κότες ορμάνε, αλλά αυτές είναι απρόβλεπτες. Μπορεί να έχουν περάσει σχεδόν απέναντι στην άλλη λωρίδα και ξαφνικά την ώρα που περνάτε να αποφασίσουν να επιστρέψουν για να αυτοκτονήσουν. Εάν συμβεί αυτό, Θεός σ’χωρέσ’ τες, είναι πολύ ωραίες κοκκινιστές με χυλοπίτες, ειδικά τα κοκόρια τα αλανιάρικα.
Αυτά που είναι τελείως απρόβλεπτα είναι τα σκυλιά. Συνήθως είναι συνηθισμένα στις μοτοσυκλέτες και δεν δίνουν σημασία. Εάν έχει «σημαδέψει» την ζάντα σας με κάτουρο άλλος σκύλος ίσως υπάρξει θερμό επεισόδιο, εκεί που την έχετε βάψει όμως είναι κοντά σε στάνες όπου κάτι αρκουδόσκυλα φυλάνε τα πρόβατα. Σε αυτή την περίπτωση, πολύ ψύχραιμα, ανοίγετε το γκάζι τέρμα φωνάζοντας τρεις φορές το «Πιστεύω» και το «Πάτερ Ημών» εναλλάξ. Για ελέφαντες (οδήγηση στην Ινδία δηλαδή) και άλλα εξωτικά ζώα, την επόμενη φορά…
